گزارش(2725)
دین و یوم الدین
و
دنیا و آخرت
این دو موضوع فوق ، کاملا با هم منطبق و یکی میشوند
شما در "دنیا "میتوانید "دین ورزی" کنید ونتییجه کارهای خودتان را در "آخرت"(یوم الدین) ببینید
این قانون فوق هر روز در همین دنیا درحال انجام شدن است وبرای هرانسانی ممکن است هزاران بار درحال اتفاق افتادن باشد
بطوریکه به تعداد تنفس"(دَم وبازدم)میتوانیم هم "دنیا وآخرت "داشته باشیم و همچنین" دین ویوم الدین" را تجربه کنیم
ایمان به خدا و ایمان به یوم الدین تنهارا ه نجات ورستگاری هرانسانی در سرتاسر زمین است(ازهردینی و فرقه‌‌‌ای باشد) که هیج نگرانی و ترسی نباید داشته باشد(بقره-62)
ایمان به خدا یعنی ایمنی وامنیت و آرامش را از خدا گرفتن است(از هرجائی هم ایمنی وامنیت وآرامش بگیرید همانها هم بنحوی خدائی می‌باشند) که نهایتا درآغوش خدا غلطیدن است (مانندطفلی که به آغوش مادرش برای ایمنی ورزق و آرامش روح و روان میگیرد) وزمانیکه درآغوش خدا قراربگیری یعنی روح خدا در قلب شما وارد شود وحائل بین شما و قلبتان قرارگیرد(انفال-28)در این صورت القائات خدا به شما شروع میشود و به اندیشه نیک وگفتارهای نیک وکردارهای نیک فرمان میدهد وشما هم آنهارا بعنوان دین خود از خدا دریافت میکنید ودین ورزی شما (وجدانی عمل کردن)شروع میشود ولذت‌ها می‌برید ومعنای زندگی را درک میکنید و رزق‌های الهی را همچون طفل از آغوش مادر ،دریافت میکنید
ایمان به آخرت یعنی ایمنی گرفتن از آخرت بطوریکه در زمانی که معادِ اَعمال ما میرسد وقائدتا همه منتظر کیفر و عذاب وبیماری هستند اما انسانی که درحال ایمنی گرفتن از آخرت هست هرگز به کیفر نخواهد رسید وترسی از بابت برپائی قیامتِ رفتارش نخواهد داشت وکاملا غرق در ایمنی وامنیت وآرامش است وهمه این‌هارا از ایمان به آخرت میگیرد لذا ناچار است برای رسیدن به این امنیت خاطر در معاد ، می‌بایست رفتارها واعمالش را تماما صحیح وسالم وصالحانه انجام دهد تا مبادا به کیفر عذاب‌ها درمعاد دچار شود وبا اعمال صالح، در قیامتِ رفتارش، به گرفتن پاداش میرسد که بهشت الهی میباشد(ما آن چنان محشور میشویم که زندگی میکنیم !)
انگار که خدای مهربان ، یکی دیگر است وصاحب روز جزا و آخرت یک خدای دیگری میباشد که بسیار سخت گیر و قاطع عمل میکند بطوریکه اگر آخرت از راه برسد آن خدای مهربان ورحمان ورحیم هیچ کاری از دستش برنمی‌آید برای اینکه جلوی روز جزا وعذاب را بگیرد و این قانونی بود که خدای مهربان قبلا گفته بود ونمیتواند جلوی این قانون را بگیرد وهر انسانی که ظالم وفاسد باشد ناچارا باید کیفر کارهایش را در روز جزا و آخرت بچشد انگار که ایمان به روز آخرت در کنار ایمان به خدا شامل دو نوع ایمان به دو خدای مستقل از هم میباشد که خدای مهربان نمیتواند دخالتی در جلوگیری عذاب‌ها بکند
اگر خدای مهربان ورحمان ، گناهان را می‌بخشد اما دراینجا خدای قاطع و عادل هرگز نمیبخشد وباید عذابهارا چشید
البته خدا فرموده بود که اگر می‌خواست همه را براساس عدالتش مورد کیفر قرار دهد (نحل-61)، همگی ما انسانها نابود میشدیم( وهیچ انسان در زمین باقی نمی‌ماند (حتی پیامبران وصالحان هم همگی نابود میشدند)اما از آن ویژگی و صفتِ بخشندگی و غفور بودن خدا ست که زنده مانده ایم(فاطر-45) وقبل از رسیدن به روز جزا ، آن خدای مهربان از بسیاری از گناهان ما درمیگذرد ومارا پاک سازی میکند(نور-21)وتنها بخشی از گناهانمان مورد قضاوت عادلانه قرار میگیرد که فرمود من از بسیاری از گناهان شما قبلا گذشته ام وشمارا بخشیده ام :
یعفو عم کثیرا(شوری-30)
ما ایرانیان و حتی جهانیان وحتی مسلمانان درزمان یوم الدین و یا درمحشروقیامت، در برابر کتاب شخصی خودمان مسئول هستیم(اسرا-13و 14 و 71) که رفتارهای ما در آن نوشته شده است لذا هیچکدام ما در برابر قرآن و تورات وانجیل و گات‌ها ،مسئول نیستیم ما فقط از کتب مقدس، عبرت‌ها وتعالیمی‌یاد میگیریم (چنانچه ازمردم جهان و متفکران جهان هم تعالیمی‌میگیریم ) ومهم آن رفتارهای شخصی خودمان میباشد که نامه اَعمال ما میشود(کهف-49) وما مسئول نامه اَعمال خودمان هستیم(جاثیه-29) ونه مسئول کتاب‌های دیگر
محمدجهانی